29, జూన్ 2010, మంగళవారం

కుంజర యూథంబు దోమ కుత్తుక జొచ్చెన్ ! - 3.

విరాట మహా రాజు కొలువులో అఙ్ఞాత వాస కాలాన్ని గడపడానికి పాండవవులు ఒక్కొక్కరే వచ్చి చేరుతున్నారు. ముందు టపాలలో ధర్మ రాజు, భీముడు వచ్చిన వైనం చూసాం. ఇప్పుడు పాండవ మధ్యముడు అర్జునుడు విరటుని కొలువువు లోనికి ప్రవేశించిన తీరు చూదామా ....

అర్జునుడు పేడి రూపంలో బృహన్నలగా విరటుని కొలువులో కుదురుకున్నాడు...

అర్జునుడు విరటుని కొలువులో చేరడానికి పేడి రూపంలో వస్తున్నాడు. కాళ్ళ అందం కనిపించని విధంగా చీర కట్టాడు. చేతుల అందం కనబడని విధంగా శంఖ వలయాలు ధరించాడు. శరీర కాంతిని మరుగు పరిచే విధంగా కంచుకాన్ని తొడిగికున్నాడు. మెడ అందం తగ్గేలా హేమ పట్టిక, ముఖ సౌందర్యం తగ్గేలా పసుపు పూత, నుదురు కనిపించకుండా ముంగురులు, పాపటి , చెవి అందం సన్నగిల్లే లాగున పగడాలు అందం రాణించని విధంగా తల కట్టు ఉన్నాయి. మొత్తం మీద అతని ఆహార్యం అతని అందాన్ని కప్పి పుచ్చేలా ఉంది. ఊర్వశి శాపానికి తగినట్టుగా పేడి రూపంతో వచ్చాడు. వేషధారి అయిన విష్ణువు లాగానూ ఉన్నాడు.

అర్జునుడిని ఈ రూపంలో చూసిన విరటుడు తన సమీపస్థులతో యిలా అన్నాడు:

విరటుడు:

‘‘చూడండి ... ఇతని వేషం చూస్తే ఆడ వేషం. నడకలో మాత్రం ఆడ పోలిక కనిపించదు. నిదానంగా చూస్తే రాజసం ఉట్టి పడడం లేదూ ? పెద్దరికం కూడ గోచరిస్తోంది. ఆకారంలో ఏ దోషమూ కనబడడం లేదు. సాముద్రిక లక్షణాలన్నీ ఉన్నాయి. ఇతడు లోకమాన్యుడు కావచ్చును. వినోదం కోసం ఈ రూపం ధరించాడు కాబోలు. నాకలాగే అనిపిస్తోంది. మీరూ ఊహించండి. అవును. తేరిపార చూస్తే అలాగే తోస్తున్నది.’’

అతనిలా అంటూ ఉండగానే అర్జునుడు కొలువులోనికి ప్రవేశించి, విరాట మహా రాజుతో యిలా అన్నాడు:

అర్జునుడు:

‘‘ రాజా ! నేను నిన్ను సేవించడం కోసం వచ్చాను .అంత:పుర కన్యలకు ఆటపాటలు నేర్పుతాను.

నా పేరు బృహన్నల.’’

విరటుడు ( ఆత్మగతం):

ఇతడు ఆజాను బాహువు. విశాలమూ, ఉన్నతమూ అయిన వక్ష స్థలం ఉంది. కళ్ళు పద్మాల లాగా ఉన్నాయి. ముఖం ఎంత నిర్మలంగా ఉందో కదా. చూపు తిప్పుకో లేని విధంగా ఉంది. ఇతని తీరు ఎంతో ఉదాత్తంగా ఉంది. ఇవన్నీ చూస్తూ ఉంటే ఇతని రూపం మన్మధుడిని మించి పోయేలా ఉంది. ఇంద్రుడిని మీరి పోయేలా ఉంది. ఇంతటి విలాసం, వైభవం కలిగించి, ఇతడిని ఆ బ్రహ్మ నపుంసకుడిగా చేసాడు కదా?

ఇలా అనుకుని అర్జునుడితో ఈవిధంగా అన్నాడు:

‘‘నా వద్ద గొప్ప గొప్ప విండ్లున్నాయి. వాటిలో ఒక గొప్ప వింటిని నీకు ఇవ్వాలని ఉంది. కాంతులీనే బాణాలు, బంగారు పూలతో మెరిసే కవచాలు యిచ్చి, సత్కరించాలని ఉంది. మంచి మంచి వాహనాలూ, అలంకరణ ఆభరణ విశేషాలూ మొదలయిన గౌరవ లాంఛనాలన్నీ యిచ్చి మన్నించాలని ఉంది. గొప్ప ఐశ్వర్యవంతుడిగా చేయాలని ఉంది. రాజుగా చేయాలని ఉంది.

నిన్ను మా మత్స్య దేశానికంతటికీ అధికారిగా చేదామనుకుంటున్నాను. అయితే నువ్వు అంత:పుర కాంతలకు నాట్యం నేర్పుతానంటున్నావు. నాకేమో నిన్ను రాజుగా చేయాలని ఉంది. ఎలా కుదురుతుందో మరి....’’

బృహన్నల:

‘‘ రాజా ! నాలో ఆడుతనం అస్సలు లేదు. మగతనం మాత్రం రూపు తప్పింది. శాపవశాత్తు ఇలా నపుంసకత్వం అనుభవించ వలసి వచ్చింది. కర్మ ఫలాన్ని ఎవరూ తప్పించ లేరు కదా? అందు చేత ...

పేడితనం వలన ఏపనీ చేయ లేక పోతున్నాను. చిన్నప్పటి నుండి దండలాసకం, కుండలి, ప్రెక్కణం, పేరణం వంటివన్నీ తెలుసు. ప్రసిద్ధ వాయిద్యాలన్నింటినీ వాయించ గలను. మంచి శ్రుతితో గీతాలు, గతులు నాకు విదితమే. రసవంతాలయిన చక్కని అభినయాలూ నాకు తెలిసినవే.

మరో విషయం. నా నేర్పు ఎలాంటిదో తెలుసునా? ఏ మాత్రం నేర్పు లేని వాళ్ళ చేతనయినా సాధన చేయించి తీర్చి దిద్దుతాను. నాట్యం నేర్పుతూ అంత:పురాలలో ఉంటాను. అంతే కాదు, నాకు నాట్యకత్తెలకు చేసే అలంకరణ విధులు కూడ తెలుసు.’’

బృహన్నల ఇలా చెప్పాక, విరటుడు తన కుమార్తె ఉత్తరను పిలిపించాడు. ఆమె మహా సొగసుగా సభలోనికి అడుగు పెట్టి, తండ్రికి నమస్కరించి చెంతనే నిలబడింది. రాజు కూడ కుమార్తెను పరి పరి విధాల బుజ్జగించి. ముద్దు చేసాడు. తనివి తీరా ముద్దులు కురిపించాడు తరవాత అర్జునుడితో యిలా అన్నాడు :

విరటుడు:

‘‘ బృహన్నలా ! నీవు చాల నిపుణరాలివి. నా కుమార్తె ఉత్తరను నీకు జాగ్రత్తలు చెప్పి మరీ వేరుగా నీకు అప్పగించ వలసిన పని లేదు. అయినా తండ్రి మనసు కదా? అందు చేత చెప్పకుండా ఉండ లేను. మా ఉత్తరకు ఆటలంటే చాల ఇష్టం. ఎప్పుడూ చెలికత్తెలతో ఆడుతూనే ఉంటుంది. హాయిగా విచ్చల విడిగా తిరుగుతూ ఉంటుంది. విద్య నేర్చు కోవడంలో పాటించ వలసిన నియమాలేవీ తెలియవు. శిక్షణ ఏమాత్రం తెలియదు. ఈమె చిన్న పిల్ల. ఈమెకి ఆటల మీద ఉండే మక్కవను కళల మీదకు మరల్చు.చక్కని నాట్య శిక్షణ యివ్వు. ఈమెకు అన్ని విధాల నువ్వే రక్షకుడివి.’’ అని ఉత్తరను బృహన్నలకి అప్పగించాడు. అంతే కాక కూతురికి గురువుని గౌరవంగా చూడమనీ, అతను ఎలా చెబుతే అలా నడచుకో మనీ చెప్పాడు. తమ హోదాకి తగినట్టుగా ఆహారం, గంధం మొదలయిన సుగంధ ద్రవ్యాలు, పూలు అన్నీ నాట్యాచార్యునికి సమకూర్చమని చెప్పాడు.భక్తి శ్రద్ధలతో గౌరవించమని హెచ్చరించాడు.ఇంకా కుమార్తెతో యిలా అన్నాడు:

‘‘ అమ్మాయీ ! నీకు గురువే చుట్టం. తల్లి. తండ్రి. తోడు. చెలి. బలగం అంతా ఇతడే. నీకు ఏలోటూ రాదు.

ఈ బృహన్నల వద్ద తెలివితేటలతో గౌరవప్రదంగా ప్రవర్తించు‘‘

ఇలా విరటుడు ఉత్తరను బృహన్నలకు అప్పగించి, అతనికి అంత:పుర సంచారంలో ఏ నిషేధమూ లేదని, యిచ్చ వచ్చిన విధంగా తిరగ వచ్చునని అనుమతినిచ్చాడు ఈ విధంగా అర్జునుడు విరటుని కొలువు లోనికి ప్రవేశించాడు.

ఇక, నకులుడు విరటురాజు కొలువులోనికి ఎలా ప్రవేశించాడో రేపటి హిత వచనమ్ డాట్ కామ్ లో చూదాం......

స్వస్తి.

కామెంట్‌లు లేవు:

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి